Upadłość konsumencka

Upadłość konsumencka to postępowanie sądowe mające na celu oddłużenie lub redukcję zobowiązań osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która stała się niewypłacalna.

Niewypłacalność to stan, w którym dłużnik nie jest w stanie spłacać swoich zobowiązań pieniężnych, gdyż np. nie ma wystarczających środków na bieżące koszty utrzymania i jednoczesną spłatę zaciągniętej pożyczki lub np. jest prowadzone wobec niego postępowania egzekucyjne.

Na skutek postępowania upadłościowego dochodzi do likwidacji całego lub części majątku konsumenta (jeśli takowy posiada), a uzyskane z tej likwidacji środki przekazuje się na zaspokojenie roszczeń wierzycieli.

Umorzenie dotyczy całości lub części długów konsumenta, których ten nie jest w stanie spłacić. Całkowite umorzenie długów jest możliwe po dokonaniu planu spłaty wierzycieli.

Oddłużenie nie dotyczy długów, które konsument świadomie zataił w postępowaniu upadłościowym, a także długów wynikających z alimentów, orzeczonych kwot przez sądy karne, odszkodowań i rent.

Wniosek o upadłość konsumencką

Sporządzenie wniosku jest pierwszym etapem procesu upadłości. We wniosku należy podać min:

  • Aktualny i zupełny wykaz majątku z szacunkową wyceną jego składników
  • Spis wierzycieli z podaniem ich adresów i wysokości zobowiązań wobec każdego z nich oraz terminów zapłaty
  • Listę zabezpieczeń ustanowionych na majątku dłużnika wraz z datami ich ustanowienia
  • Informację o osiągniętych przychodach oraz o kosztach poniesionych na swoje utrzymanie oraz osób pozostających na utrzymaniu dłużnika w ostatnich sześciu miesiącach przed dniem złożenia wniosku

Bardzo istotnym elementem wniosku jest jego uzasadnienie, w którym warto podać obok wykazania koniecznej przesłanki formalnej czyli niewypłacalności również przyczyny jej powstania.

1

Ogłoszenie upadłości konsumenckiej (Postanowienie Sądu)

3

Likwidację majątku (jeśli istnieje) upadłego przez syndyka

2

Zatwierdzenie listy wierzytelności

4

Ustalenie planu spłaty wierzycieli

5

Umorzenie zobowiązań upadłego niespłaconych w ramach poprzednich etapów postępowania upadłościowego

Zasady Ustalania Planu Spłaty Wierzycieli w Postępowaniu Upadłościowym

Plan spłaty wierzycieli Sąd ustala po zakończeniu działań syndyka, wykonaniu ostatecznego planu podziału środków uzyskanych w wyniku zbycia majątku upadłego i po zatwierdzeniu listy wierzytelności.

Sąd może  umorzyć zobowiązania bez ustalania planu spłaty wierzycieli jedynie w wyjątkowych sytuacjach tj. gdy upadły jest trwale niezdolny do dokonywania jakichkolwiek spłat w ramach planu spłaty wierzycieli. Ustalając plan spłaty wierzycieli sąd bierze pod uwagę możliwości zarobkowe upadłego, konieczność utrzymania upadłego i osób pozostających na jego utrzymaniu oraz ich potrzeby mieszkaniowe, wysokość niezaspokojonych wierzytelności w postępowaniu upadłościowym.

W przypadku gdy w drodze wykonania planu spłaty wierzycieli dłużnik spłaci co najmniej 70% zobowiązań objętych planem spłaty wierzycieli plan spłaty wierzycieli zostanie ustalony na okres nie dłuższy niż rok, zaś w razie spłaty zobowiązań w wysokości co najmniej 50% upadły może liczyć na ustalenie planu spłaty maksymalnie na dwa lata. Powyższe sytuacje są rzadkie a w większości przypadków  plan spłat wierzycieli zostanie ustalony na okres od 36 miesięcy do 84 miesięcy .

Długość planu spłaty zależy od oceny Sądu tego w jaki sposób  dłużnik doprowadził do stanu swojej niewypłacalności lub czy istotnie zwiększył jej stopień. W sytuacjach wyjątkowych  Sąd może odmówić oddłużenia jeśli dłużnik celowo doprowadził do swej niewypłacalności.